LESSON 9

A Son At Last!

A Son At Last!

Abraham and Sarah had been married for many years. They had left their comfortable home in Ur and were living in a tent. But Sarah did not complain, because she trusted in Jehovah.

Sarah wanted a child so much that she told Abraham: ‘If my servant Hagar has a child, it could be like my own.’ In time, Hagar did have a son. His name was Ishmael.

Many years later, when Abraham was 99 years old and Sarah was 89, they had three visitors. Abraham invited them to rest under a tree and share a meal. Do you know who the visitors were? They were angels! They told Abraham: ‘Next year at this time, you and your wife will have a son.’ Sarah was listening from inside the tent. She laughed to herself and thought: ‘Can I really have a child even though I am so old?’

The next year, Sarah gave birth to a son, just as Jehovah’s angel had promised. Abraham named him Isaac, which means “Laughter.”

 When Isaac was about five years old, Sarah saw Ishmael making fun of him. She wanted to protect her son, so she went to Abraham and asked him to send Hagar and Ishmael away. At first, Abraham did not want to do that. But Jehovah said to Abraham: ‘Listen to Sarah. I will take care of Ishmael. But it is through Isaac that my promises will come true.’

“By faith also Sarah received power to conceive offspring, . . . since she considered Him faithful who made the promise.”​—Hebrews 11:11

 IRUẸMWI 9

Ọ Ye Sẹtin Biẹ!

Ọ Ye Sẹtin Biẹ!

Ẹi ghi re eban Ebraham vbe Sera ghi ya rọnmwẹ egbe. Iran na kpa vbe ẹvbo nọ te fu iran egbe rre. Iran na gha rre ibọkpọ vbe ẹvbo ọvbehe. Ne Sera gha te ya gha vian, ọ keghi mu ẹtin yan e Jehova.

Ugbẹnvbe Sera zẹ gualọ ọmọ, ọ ma miẹn, ọ na ghi tama Ebraham wẹẹ: ‘E Hega ne ọguọmwadia mwẹ gha biẹ, ovbimwẹ vbe nọ.’ Vbe ọ ghi zẹ kpẹẹ, e Hega na do biẹ. Eni ovbi ẹre ọre Ismẹl.

Vbe Ebraham ghi rre ukpo 99 kevbe vbe Sera rre ukpo 89, orhunmwu eha na do tuẹ iran. Ebraham na wẹẹ ne iran do tota ye ototọ erhan rri evbare. U rẹn emwa ni do tuẹ iran ra? Avbe odibosa ẹre iran ghaa khin! Iran keghi tama Ebraham wẹẹ: ‘Vbenia vbe ukpo nọ dee, ọvbokhan ruẹ gha biẹ ọmọ okpia.’ E Sera na gha danmwehọ iran vbe uwu ibọkpọ nọ ghaa ye. Ọ na fẹko giẹ kua, ẹre ọ na kha wẹẹ: ‘Mẹ gha sẹtin ya egbe ọmaẹn biẹ ra?’

Vbe ukpo nọ lelẹe, e Sera na gele biẹ ọmọ okpia vbene odibosa tae yotọ. Ebraham na gha tie ọmọ nii Aizik. Emwi ne a ya eni nii kha ọre “Ogiẹ.”

 Vbe Aizik ghi rre odẹ ukpo isẹn, e Sera na do bẹghe ẹre wẹẹ Ismẹl ya ovbi irẹn gbogiẹ. Ne Sera mieke na gbogba ga ovbi ẹre, ọ na tama Ebraham nọ khu e Hega kevbe ovbi ẹre Ismẹl fua vbe owa. Ebraham ma te ka kue yọ. Sokpan e Jehova na tama Ebraham wẹẹ: ‘Danmwehọ e Sera. I gha gu ruẹ gbaroghe Ismẹl. Sokpan egbe Aizik ẹre eyan mwẹ khian na mwẹ amusẹ.’

“Amuẹtinyan ne Sera ghaa mwẹ ẹre ọ si ẹre ne ọ na sẹtin biẹ, . . . rhunmwuda ọ kegha ghee ọmwa nọ ru eyan nii zẹvbe ọmwa nọ gia mu ẹtin yan.”—Hibru 11:11NW