Lesson 042



An Israelite named Elkanah had two wives, Hannah and Peninnah, but he loved Hannah more.
Ovbi Izrẹl ọkpa na tie ẹre Elkana kegha mwẹ okhuo eva na tie ẹre Hanna kevbe Penina, sokpan Hanna ẹre ọ hoẹmwẹ ọnrẹn sẹ.

Peninnah mocked Hannah all the time because Hannah had no children and Peninnah had many children.
Rhunmwuda ne Penina na gha re umọbiẹ, ẹghẹ hia ẹre ọ ya gha giẹ Hanna nọ ma miẹn ọmọ biẹ.

Each year, Elkanah took his family to worship at the tabernacle in Shiloh.
Ukpo ukpo, ẹre Elkana ya gha viọ ẹgbẹe ọre yo ibọkpọ nọ rre Siailo.

One time when they were there, he noticed that his beloved Hannah was very sad.
Ọ ghaa mwẹ ẹghẹ ọkpa ne iran yo e Siailo, Elkana na do bẹghe ẹre wẹẹ Hanna i ghọghọ.

He said:
Ọ na tama rẹn wẹẹ:

‘Please don’t cry, Hannah.
‘Ghẹ ghi viẹ Hanna.

You have me.
I rre emwa nuẹ.

I love you.’
I hoẹmwẹ ruẹ.’




Later, Hannah went off on her own to pray.
Vbe ọ ma he kpẹẹ vba, Hanna keghi ya na erhunmwu.

She could not stop crying as she begged Jehovah to help her.
Vbene Hanna ya gha na erhunmwu gie Jehova, erriọ amẹ eve ya gha rhọọ kua vbe aro ọre.

She promised:
Ẹre ọ na ghi ru eyan ma e Jehova wẹẹ:

‘Jehovah, if you give me a son, I will give him to you, and he will serve you all his life.’
‘Adeghẹ u na rhie ọmọ okpia mẹ, I gha yae fiohan nuẹ, ne ọ ya ẹdẹ agbọn rẹn hia ga ruẹ.’




High Priest Eli saw Hannah sobbing, and he thought that she was drunk.
Vbe Ogiohẹn ighẹ Elai ghi bẹghe ẹre wẹẹ Hanna guọ vbe unu, ọ na gha roro wẹẹ te ọ da ayọn.

Hannah answered:
Hanna keghi tama rẹn wẹẹ:

‘No, my lord, I am not drunk.
‘Ẹn o, nọyaenmwẹ, I ma wọn ayọn.

I have a serious problem, and I am talking with Jehovah about it.’
Ọlọghọmwa ne I ye ẹre I mu ma e Jehova.’

Eli realized that he was wrong and told her:
Ẹghẹ nii, ẹre Elai ghi ya rẹn wẹẹ, ẹi re vbene irẹn te roro ẹre, ọ na ghi tama e Hanna wẹẹ:

‘May God give you what you want.’
‘Te Osanobua gha rhie emwi ne u gualọ nuẹ.’

Hannah felt better and went on her way.
Orhiọn na ghi vbe la Hanna iwu, ẹre ọ na gha rrie owa.

In less than a year, she had a son and named him Samuel.
Vbe ọ ma he sẹ ukpo ọkpa, Hanna keghi biẹ ọmọ okpia ọkpa na tie ẹre Samuẹl.

Can you imagine how happy Hannah must have been?
Ọna keghi ya e Hanna gha sọyẹnmwẹ ẹsẹsẹmwẹse.




Hannah did not forget her promise to Jehovah.
Hanna ma mianmian eyan nọ ru ma e Jehova.

As soon as she stopped nursing Samuel, she brought him to serve at the tabernacle.
Vbe Samuẹl ghi fian ewẹn nẹ, Hanna keghi muẹn gha rrie ibọkpọ ọghe ugamwẹ nọ ya ga e Jehova vba.

She told Eli:
Hanna keghi tama Elai wẹẹ:

‘This is the boy I prayed for.
‘Ọmọ ne I rinmwian Osanobua re vbe ẹghẹ nii ẹre na khin.

For all his days, I lend him to Jehovah.’
I yae fiohan ne Jehova.’

Elkanah and Hannah visited Samuel each year and brought him a new sleeveless coat.
Ukpo ukpo ẹre Elkana kevbe Hanna ya gha mu otuẹ gie Samuẹl; iran ghaa khian, iran ghi se ukpọn ọkpa ne ẹi mwẹ obọ giẹ.

Jehovah gave Hannah three more sons and two daughters.
E Jehova keghi ya emọ ikpia eha ọvbehe kevbe emọ ikhuo eva we Hanna.




“Keep on asking, and it will be given you; keep on seeking, and you will find.”—Matthew 7:7
“Nọọn, ọ gha suọ obọ, gualọ, u gha miẹn.”—Matiu 7:7




Questions:
Inọta:

Why was Hannah distressed?
De emwi nọ ghaa kpokpo e Hanna vbe orhiọn?

How did Jehovah bless Hannah?
De vbene Jehova ya fiangbe Hanna hẹ?